Oproerige krabbels

Ingezonden door: Anoniem.

1918 - In 'De Nederlander' van een dezer dagen vond ik lof en blaam aan het adres van dit boekje. De lof was streelend omdat men slotemaker De Bruine voor de schrijver hield maar precies om dezelfde reden was de blaam onwelkom en deed die kritiek wonderlijk aan.

Van Rhede van der Kloot als president der rechters die over de raddraaiers van Papendrecht beslissen moeten, dat drong mij een grijns af van wrangen spot, met de dubbele moraal dezer samenleving. Ziedaar wat de Nederlander ondermijnen noemt. De inhoud tast den persoon aan, van den president van den rechtbank, de rechter wordt in zijn gezag ondergraven.

Een vriend van mij, die uw oordeel las, zeide er van: De Bruine is pas later zich met politieke dingen gaan bezig houden, en weet niet goed meer, wat dat eigenlijk was: de papendrechtsche strafzaak. Moge dit juist blijken, want anders zoudt gij de bezorger zijn van een heilloos pleit in dit geval.

De jongens stonden terecht en moeten straks zwaar boeten, en hun vonnis uit deze handen aanvaarden, omdat zij geweld en recht verward hebben, en in geweld bevrediging zochten voor geschokt rechtsgevoel.

De rechter heeft de zwaarst denkbare taak, edele motieven en gevaarlijke middelen doen opwegen tegen elkaar op de weegschaal der gerechtigheid. Hij moet fijner onderscheiden en zuiverder overwegen dan de povere sire van het openbaar ministerie die met bombarie meende te volstaan. En die taak is in handen van dezen Van Rhede van de Kloot, de rechter-commissaris van Papendrecht. Weet gij wat dit zeggen wil, de beëdigde getuigen van Dordrecht, Den Haag en Arnhem? Weet gij wat dit zeggen wil, kent gij de historie van de vloermat, het cachot, het raadhuisvenster van Papendrecht? Weet gij of deze man eenig gezag heeft, laat staan of men het ondergraven kon, weet gij hoe deze rechter getoond heeft te beseffen, dat het recht het geweld moet keeren, maar niet met alle middelen dekken moet?

Indien gij niet weet, lees dan de verslagen, de rapporten, de kamerdebatten van toen, en daarna oordeel andermaal.