Ingezonden door: Piet de Koning
Toen ik weer thuis was, ik ben zo'n anderhalf jaar nadat mijn verkering was uitgegaan weer thuis gaan wonen, kreeg pa het in zijn rug, maar ja de tijdschriften moesten bezorgd worden, het ging om 300 panorama's en 150 libelle's en er lag een halve meter sneeuw, ben samen met mijn zussen de tijdschriften met de slee wezen bezorgen, wat was het koud, als het ging dooien ging het niet meer met de slee, dan kregen we van een oom een melkkarretje, daar zetten we dan een kist op en gingen zo de dijk langs, stoep af en weer op, het was dikwijls glad, waardoor we eerder gingen bezorgen, dan riep ik meestal "panorama" en dan werd er terug geroepen "nu al" het was woensdag en hij was voor het weekend, dan zei ik, leg hem maar onder het vloerkleed, dan kom je hem vrijdag wel tegen, maar ja, hij kostte 30 cent, jantje betaalde wel, pietje niet, dus we moesten goed de administratie bijhouden, de week erop zeiden we dan tegen diegene die niet betaald hadden, het is voor 2 keer hoor, dan moest je ze er goed van overtuigen dat het 2 keer was, om niet 30 cent door je neus geboord te krijgen, er waren ook al wat mensen die per kwartaal betaalden, als het kwartaal om was schreef pa een kwitantie, en dat geld ging ik appart innen, dat ging goed, vrijdagavond was alles bezorgd, en de week erop was het weer hetzelfde liedje.
Ook ging ik met boter langs de klanten, elke keer kreeg ik de vraag, is je vader ziek, ook bij de dominee leverde ik 3 pakjes goeie boter, dat ging goed de eerste keer, de dominee kende mij natuurlijk niet, ik zat zondags niet onder zijn gehoor, maar de volgende week moest hij die roomse boter niet meer, pa boos, later kon hij toch weer langs komen.
Maar ik was nog niet klaar met die dominee, dat zal ik je vertellen, ik werd nogal veel gevraagd om als koetsier mee te rijden met trouwerijen of rouwdiensten met rijtuigen, op een keer reed ik op de dijk achter de lijkwagen, en daar schoot de dominee op de solex, achter de lijkwagen aan, voor mijn paarden langs op weg naar het kerkhof, later op de middag ben ik even bij hem langs geweest, hij zag mij, en zei, toch geen boter zaker ? Nee dominee, ik kom voor iets anders, ik zag u vanmiddag met de solex achter de lijkwagen schieten, vlak voor mijn span paarden langs, die schrokken ervan, dat vind ik geen manier van doen, nou de koning zei hij, ik was iets te laat van huis gegaan, zodoende is dat de reden dat het zo gegaan is, mijn oprechte excuses hiervoor, ik ging met een lach op mijn gezicht weg.
Uit het boek : Vaders herinneringen (Piet de Koning / annemariedekoning@yahoo.com)