Ingezonden door: Piet de Koning
Het heeft veel kracht en inspanning gekost om deze herinneringen op te schrijven. Het was sneller gezegd dan gedaan, het is nogal wat als je 88 jaar oud bent en je moet zoveel terugdenken, maar het is gelukt !
Mijn opa de Koning was kruidenier in de Visschersbuurt in Papendrecht, hij is 88 jaar oud geworden. De broers van mijn vader, Huig en Piet, werkten al mee in de winkel daarom was er geen plaats voor nog een derde medewerker, mijn vader moest het zelf zien te redden. Mijn opa de Koning werkte ook wel als duiker op een boot en heeft bij een ongeluk zijn been verspeeld. Hij had dus een houten been en zat altijd met zijn been gestrekt tegen de dijk als ik langs kwam fietsen. Wij hoefden nooit oliebollen te bakken, want dat deed hij altijd. Hij bakte ze op een 4-pits oliestel, en bewaarde ze dan in een Keulse pot, we konden ze zo bij hem halen.
Mijn vader Willem de Koning heeft eerst op scheepswerf Veldhuijs gewerkt. Na een ongeval met rugletsel is hij begonnen met de verkoop van kruidenierswaren op een transportfiets met een kist voorop: Wim de Koning - boter, kaas en eieren. Hij heeft het zelfstandig ondernemerschap opgebouwd tot een winkel aan huis. Pa had het agentschap van de weekbladen Panorama, Libelle en Margriet en later was hij ook de hulppost en de bezorger om telegrammen rond te brengen. Voor de telegrammen werd hij apart opgeroepen, er ging dan een bel bij ons en dat was het teken dat hij naar het postkantoor moest komen om een telegram op te halen en dat te bezorgen. Als bijverdienste was hij ook vaste drager bij begrafenissen.
Mijn ouders waren erg bezorgd, alles moest goed lopen. Ik vermoed dat mijn vader veel stress had. Toen ik nog thuis woonde had vader altijd maagpoeders, elke dag, het was zelden dat er geen poeder op tafel stond bij het eten. De oorzaak hiervan was - denk ik nu - het gemengde huwelijk en daarmee verbonden de vraag, zullen we het wel redden met de winkel?
Wat betreft het gemengde huwelijk; mijn vader was hervormd en mijn moeder was katholiek. Dat was moeilijk voor de omgeving en ook voor de winkel, er waren zelden katholieke klanten, in Papendrecht woonden maar 7 katholieke gezinnen. Mijn ouders hebben lang getwijfeld wat ik moest worden, mijn zussen waren volgens een afspraak van mijn ouders katholiek gedoopt. De meisjes uit hun huwelijk zouden namelijk katholiek gedoopt worden en de jongens hervormd. Toen ik als oudste zoon geboren werd duurde het wel drie maanden voordat er een beslissing viel en ik toch katholiek gedoopt werd. Bij opa Dekker was het overigens dezelfde situatie, hij was hervormd en opoe Dekker-Verheul was katholiek. En bij haar ouders was het precies hetzelfde, het was dus blijkbaar iets erfelijks. Mijn vader had liever niet dat wij gingen fietsen op zondag, hij was bang om daardoor klanten te verliezen, daar werd erg op gelet in de buurt en in het dorp!
Uit het boek: Vaders herinneringen. Copyright Piet de Koning / annemariedekoning@yahoo.com