Ingezonden door: Henk Blokland.

De oostelijke openbare school, zo genoemd in mijn getuigschrift dat ik heb gekregen bij het verlaten van de school. Vanaf 1 april 1949 t/m 31 maart 1956 bezocht ik deze school, en volgens mijn rapportboekje was het hoofd van de school in 1949 nog de heer n.g. Meeuse. De school stond buitendijks aan het Oosteind nabij het kleine waaltje, de ingang van het schoolplein was direct aan de dijk en aan de achterzijde van het schoolcomplex was de “gantel” waar menig leerling heeft leren zwemmen. Het voorste gedeelte van de school was een woonhuis, destijds bewoond door de familie verschoor, de eigenlijke school bestond uit twee gedeeltes, het voorste gedeelte als openbare school en het achterste gedeelte als christelijke school. De toegang tot de christelijke school was via de linkerkant van het gebouw en de toegang tot de openbare school was rechts van het gebouw via het schoolplein met een statig ijzeren hek en twee kolossale kastanjebomen.
Het schoolplein zelf was ommuurd met een schutting van betonnen platen als afscheiding naar de gantel. Ons schoolplein eindigde aan de rechterkant van het gebouw met een degelijke gesloten poortconstructie die duidelijk de scheiding met de christelijke school markeerde. Onze school zelf bestond uit drie lokalen, het eerste lokaal was groot en leeg, het werd gebruikt als gymnastiek lokaal annex bibliotheek en de diverse sociale activiteiten van het oosteinde zoals uitvoeringen van de buurtvereniging en bazaars werden we in gehouden, ook deed dit lokaal regelmatig dienst als stembureau tijdens verkiezingen. Ook ouder- en feestavonden van de school werden er in gehouden, ik zie mijzelf nog op een oude schoolfoto in een toneelstukje, samen met jantje van de linden en wim vink.
Bij een andere gelegenheid, ons afscheid van de school, speelde ik met leen vuyk-noorland een toneelstukje “de scherpschutters”. Leen is de scherpschutter en schiet met een namaak pistool uit de meest vreemde houdingen blikjes van een tafel, waar ik onder zit. Het laatste blikje wil maar niet weggeschoten worden ondanks herhaaldelijk schieten van leen, ten slotte kom ik onder de tafel vandaan en stotter “mijnheer...eh...eh... Het touwtje is gebroken. Reden voor de heer walraven, toen het hoofd van de school om in zijn afscheidswoord aan het einde van de avond de gedenkwaardige te spreken : “jongens jullie hebben gevoel voor humor”.
תגובות