Ingezonden door: Nagelaar.
Toen ik enkele weken geleden las dat in papendrecht een muis in het brood was gevonden, was mijn eerste gedachte : dat muisje zal wel een staartje krijgen, maar dat ik zo spoedig gelijk zou krijgen, had ik niet gedacht. Dezer dagen verscheen reeds het bericht dat de keuringsdienst van waren een onderzoek in gaat stellen, als ze maar de juiste weg weten, die jongens van de warenkeuring, ik weet toevallig waar ze moeten wezen. Allemaal hebben we wel eens beschuit met muisjes gegeten, dagelijks komen duizenden nieuwe nederlandertjes ter wereld en daar horen muisjes bij, ruwe voor de jongens, gladde voor de meisjes, om nog niet te spreken van de gestampte muisjes, die op vele ontbijttafels te vinden zijn.
Hebt u zichzelf nooit eens afgevraagd waar al die muisjes vandaan komen ? Zo maar uit het niets ? Kom nou ! Wat u op tafel krijgt is het eindproduct, de ruwe grondstof ziet u niet, maar wie even doordenkt moet snappen, dat er dagelijks duizenden en nog eens duizenden muizen voor nodig zijn, die worden via een geheim procede zo behandeld, dat ze er aan de andere kant van de band als broodbelegging uitkomen. Ik heb eens het voorrecht gehad zo'n fabriek te mogen bezoeken, alles gaat kraakzindelijk in zijn werk, geen muis wordt met de hand aangeraakt, voor de witte muisjes worden uitsluitend ----goed geraden ---- witte muizen gebruikt. De slagzin van de fabriek "zet-em op, witte muizen !" is wettig gedeponeerd.
Opvallend was dat er uitsluitend mannelijk personeel in de fabriek werkte, toen ik de directeur naar het waarom vroeg, zei hij : " ik heb het met vrouwen geprobeerd, maar die zaten in een mum van tijd in de gordijnen .... ". Het spreekt vanzelf, dat er in het bedrijf, een bijzonder strenge controle wordt uitgeoefend, maar waar mensen werken worden fouten gemaakt. En zo kan het gebeuren dat af en toe een muis zich aan het fabricageproces onttrekt en de wijde wereld intrekt, en dan vindt een huisvrouw in papendrecht hem in het brood. Natuurlijk hoort-ie er op, maar weet zo'n beest veel.
"Nagelaar was een pseudoniem van een bekend schrijver die in de jaren 60 regelmatig stukjes in de kranten schreef over gebeurtenissen die hadden plaats gevonden, hij deed dit op zo'n manier dat het graag gelezen werd."