Ingezonden door: Piet de Koning.
De ijsbaan lag achter het huis van slager vink , tussen het huis van de slager en het groene kruisgebouw was er een bruggetje over de gantel. In november werd de schuif omhoog gezet zodat het weiland onder water kon lopen, als het weiland vol was deden ze de schuif weer naar beneden, en bleef het water in de polder staan, dit gebeurde altijd in november als er in de herfst een zuidwester storm raasde liep de ijspolder helemaal vol vanaf de rivier de Merwede, de rivier overstroomde ieder jaar, als het water weer zakte dan liep de polder weer leeg, maar in de ijsbaan bleef altijd water staan.
Als er ijs lag en het was sterk genoeg dan zorgden de vrijwilligers van de papendrechtse ijsclub voor verlichting aan de palen die er al in het weiland stonden, je hoorde dan van verre de muziek al "holderdebolder er is een koe op zolder ..." en de feestmars van willem siere. Op de ijsbaan werden ook wedstrijden gereden, dat was hardrijderij door jongelui, er stonden ook een koek en zopie tent, die verkochten anijsmelk, warme worst en vaak ook erwtensoep, ik denk dat ze toen met gasflessen werkten om de soep warm te houden, de baan was 's avonds tot 10 uur open, als het volle maan was bleven er nog weleens mensen hangen om verder te schaatsen, want dan was het volop licht.
Begin maart werd de schuif open gezet en kon de polder weer leeg lopen, ik weet niet wie dat deed, op de dijk rook je het gelijk, vooral als de wind uit het zuiden kwam, overal lag dan drab op het gras, het gras zag gewoon zwart van de modder, die modder werd door de maartse buien al gauw weggespoeld, en dan kwam het gras weer tevoorschijn.