Deel 2 (Bram Boerman)
Het was natuurlijk niet best allemaal in de beginfase, met als dieptepunt die bewuste wedstrijd in Gorinchem, in augustus 1927, deden de weinige volhouders een beroep op de dvb om te hulp te schieten, karel lotsy toen voorzitter van de dvb. Droeg secretaris jaap dekker op een vergadering te beleggen, waarop lotsy zelf kwam spreken, het resultaat was dat maar liefst 36 mensen lid werden.
In het voorjaar van 1928 werd het terrein ijspolder gehuurd, het werd op 1 juni 1928 officieel geopend door burgemeester van rees, het was wel zo dat de toenmalige voorzitter gerrit v.d. Graaf, en secretaris jaap dekker persoonlijk garant stonden voor een lening van 600 gulden, die nodig was om het terrein geschikt te maken, sportief ging het uitstekend met 3 kampioenschappen in 5 jaar promoveerde de v.v. Papendrecht in 1933 van de dvb naar de knvb, wederom waren er problemen rond het terrein dat niet voor niets ijspolder heette, in de wintermaanden stond het onder water om als ijsbaan te dienen, de knvb kon dit niet accepteren.
Wederom moest er verhuisd worden, de blik viel op een terrein aan de havenstraat, gelegen in de westeindsche polder, dit terrein was de voorloper van wat wij nu kennen als sportpark slobbengors, het veld lag op de plaats waar nu de vijver en het park liggen, deze zijn overigens in 1952 aangelegd, vanaf de havenstraat konden de mensen met een voetbrug de gantel over naar het voetbalveld, bij de aanleg van het recreatiepark het slobbengors werd de voetbrug vervangen door de bekende ophaalbrug over de gantel.
Eindelijk was de rust met betrekking tot de accommodatie weergekeerd, Papendrecht kon op het slobbengors blijven, het veld lag echter erg laag, wat in de herfst en winter wel eens wat natte velden gaf, vergeleken met de perikelen uit het verleden was dit echter geen probleem. Alhoewel er direct na de 2de wereldoorlog even sprake was van uitbreidingsplannen van gemeente en industrie in de buurt van het veld, was de vereniging toch in staat haar accommodatie uit te breiden, in 1948 bestond deze uit 2 velden, kleedkamers met wasgelegenheid, en een zogenaamde wondertent, een soort kantine, verlichting om te trainen was ook aanwezig, zodat de wintertrainingen in de zaal van de beer aan het Westeind verleden tijd waren.
In het begin van de jaren 50 besloot de gemeente tot het aanleggen van het recreatie oord slobbengors met daarop ook een complex voor de vereniging, in 1954 zou alles gereed moeten zijn, waardoor Papendrecht van 1952 tot 1954 op een noodveld zou gaan spelen, de opstallen konden blijven staan, de watersnoodramp van 1953 gooide echter roet in het eten, de noodvelden en de accommodatie hadden zwaar te lijden onder het water, net als de vorderingen van het nieuwe sportpark , eind 1954 was er weer een tegenslag, er was weer hoog water waardoor het slobbengors onder water liep.
In september 1955 was het dan gedeeltelijk zover, nadat een particuliere aannemer die door de gemeente was ingeschakeld, kon op 3 september het eerste veld in gebruik genomen worden, het veld lag op dezelfde plaats als waar het nu nog ligt, voorafgaand aan de ingebruikname liepen bijna alle leden in een lange optocht met vlaggen en spandoeken waarop stond "onze sport is voetbal" door de gemeente, op het slobbengors aangekomen en na de nodige toespraken volgde de officiële opening door burgemeester keizer.
Op 1 september 1956 vond de officiële opening plaats van het complex sportpark slobbengors, in die tijd een modern sportcomplex met onder andere de v.v. Papendrecht, de korfbalvereniging pkc, en een ijspolder, die in de zomermaanden gebruikt werd als voetbalveld, ook de muziekvereniging obk oefende hier veel. De v.v. Papendrecht bouwde gestaag verder, zo kwam er in 1958 verlichting op de trainingsvelden, in 1960 waren het de kantine en de kleedkamers, in 1964 kwam er een overdekte zittribune, in 1967 kwam er achter de doelen een statribune.
Bron : website v.v. Papendrecht.