Online
Interactief
Cultureel
Erfgoed
Oud-Papendrecht.nl is onderdeel van de stichting Promotie Papendrecht
Middenstand - 1930-1934
De kleine middenstanders. Wat hadden wij er vroeger veel in Papendrecht. Op ieder stukje dijk kwam je er wel 1 tegen. Bakkers, melkboeren, slagers en kruideniers in overvloed. Allemaal van die leuke kleine winkeltjes en bedrijfjes die een eigen verhaal hadden. Het is jammer dat met de komst van de grootwinkelbedrijven, dit stukje nostalgie is verdwenen.
Op deze pagina vindt u een verzameling verhalen voor en door de kleine middenstanders van weleer.
Heeft u nog een leuk verhaal voor ons? Neem dan contact met ons op!
Van textiel naar slaapcomfort
Jan Bakker sr. kreeg eind jaren 20 een ongeluk op de werf waar hij werkte, hij kwam voor de keuze te staan, of in de steun terecht komen, of proberen als zelfstandige een boterham te verdienen, voor het laatste werd gekozen. In 1931 begint Jan met zijn vrouw Co een handeltje in tabak en drank, in het Bosch naast het postkantoor (de voormalige winkel van W Vogel) ze hebben dit maar kort gedaan, er was gewoon geen droog brood in te verdienen, met behulp van de Wed. v d Graaf van het Oosteind, de moeder van Co werd de voormalige slagerij van H van Wijngaarden aan het Oude Veer gekocht voor 12000 gulden, en begon men hier textiel en manufacturen te verkopen, het assortiment was groot, men had er van alles, van ondergoed tot overalls, ook voor zeil kon men er terecht, later zijn er nog korsetten en lingerie bij gekomen.
De watersnoodramp in 1953 deed voor Bakker de kassabel rinkelen, in menig huis had men nieuw zeil nodig, men kreeg het niet aangesleept. De broers Dick en Jan jr. treden toe tot het bedrijf em gaan zich richten op het kampeer gebeuren, in het vakantieseizoen kon men er gewoon een complete tent met toebehoren huren. In 1962 stopt Jan sr. met het bedrijf en gaan de broers samen verder, Papendrecht groeit, en de winkel aan het Oude Veer groeit mee, Bakker gaat zich helemaal toeleggen op woningtextiel, de zaak wordt uitgebreid met de winkel ernaast van mevrouw v.d. Winden, nog later wordt de viswinkel van Viveen ook aangekocht, na de nodige verbouwingen heeft men een verkoop oppervlak van 600 m2. Het jaar 1981 gaat Bakker zich echt specialiseren in slaapkamers en alles wat daarbij hoort, en heeft dat bijna 25 jaar gedaan, op 1 januari 2005 verkoopt Bakker de zaak aan Ruud v d Wal.
Hubers Schoenen
Kees en Bets Hubers beginnen in 1931 met de verkoop van schoenen vanuit de gang van hun woning aan de dijkstraat, bets is de gangmaker van de winkel, kees werkt bij aviolanda, en blijft dat na de start van de winkel ook nog gewoon doen, het inkomen van het gezin is hiermee veilig gesteld. Na een half jaar verhuist het gezin met de schoenenwinkel naar een pand in het bosch, om vervolgens in 1935 weer te verhuizen naar het woon/winkelpand bosch nr 77. Tijdens de oorlogsjaren werd de winkel langzamerhand leeg verkocht, de planken waren gewoon leeg, de winkel werd van tijd tot tijd gevorderd voor de inkwartiering van de duitsers, na de oorlog werd de zaak weer opgebouwd door bets.
Begin jaren 50 werd het steeds drukker in de schoenenwinkel, bets had nodig versterking nodig voor de verkoop, de keuze was, dat of kees die nog bij aviolanda werkte, en daar gewoon een goed loon verdiende, of zoon cor komt in de zaak erbij, voor het laatste werd gekozen. in 1963 volgt de verhuizing naar het winkelcentrum de meent, de officiële naam wordt schoen en sporthandel hubers, in de jaren 70 besluit de firma te investeren in de toekomst, en opent een 2de winkel op de meent, onder de naam yosjoe, en verkoopt daar schoenen voor het jongere publiek.
eind jaren 80 worden de 1ste tekeningen voor de nieuwe meent bekend, cor en zijn vrouw besluiten hier niet in mee te gaan doen, de jaartjes gaan tellen, want eer de nieuwe meent er staat zijn ze wel 15 jaar verder. in 2001 volgde nog een flinke inbraak, waarbij zo'n 1500 paar schoenen gestolen zijn, op 29 juni 2002 sluit hubers definitief zijn deuren, en was hiermee 1 van de eerste winkels die op de oude meent "dicht getimmerd" werd.
Van behanger naar NV
Teun Twigt een telg uit de bekende Alblasserdamse schilders familie trouwde met een dochter van tukker uit het Westeind in Papendrecht, zij gingen wonen in het bosch nr 21 en 23, aan de ene kant op nr 21 verkocht men verf en was tevens opslag voor zijn gereedschap, de andere kant nr 23 werd ingericht als behangwinkel, ze woonden achter de 2 panden. Teun had veel werk, vroeger was het zo, dat men moest inschrijven op een bepaalde klus, het zogenaamde aanbesteden, waarbij de laagste inschrijver de klus kreeg, Teun was regelmatig de laagste, zo verwierf hij in 1936 het schilderwerk aan de villa van rees in Sliedrecht, in 1937 het werk aan de meisjesvakschool in Sliedrecht, in 1939 het werk aan de oostelijke school en de schoolwoning op het Oosteind in Papendrecht, en in 1940 het winkelpand van Hartog in Sliedrecht, menigmaal was hij met zijn inschrijving, de andere Papendrechtse schilders, zoals van dalen, groen, en riemsdijk de baas.
De zaken gaan goed, het pand bosch 21 en 23 wordt ook mede door de gezinsuitbreiding te klein, Teun verhuisd met zijn bedrijf en gezin naar een groter pand in het bosch, tegenover het oude gemeentehuis en de badhuisstoep, en is daar vandaan zijn bedrijf verder uit gaan bouwen. Op 28 oktober 1965 besluit Teun tot het oprichten van een naamloze vennootschap, er worden aandelen uitgegeven met een nominale waarde van 500 gulden, met daarbij 14 rentecoupons, waarbij specifiek vermeld werd dat deze binnen 3 jaar na het beschikbaar komen van het dividend, geclaimd diende te worden, anders kwam het dividend ten gunste van de n.v. het uitgeven van aandelen was voor hem een betere oplossing, dan lenen bij de bank.
Groenteboer en kruidenier
Melis de Jong nam begin jaren 30 het buurtwinkeltje aan de noordhoek nr 68 over van mevrouw finson van dalen, hij reorganiseerde dit, een buurtwinkel verkocht immers van alles, en ging zich specialiseren in kruidenierswaren en aardappelen groenten en fruit. Melis nam het aardappelen groenten en fruit gebeuren voor zijn rekening, en begon een ventwijk die liep van einde hogendijk tot de veerstoep, het winkeltje aan zijn vrouw overlatend. Het bedrijfje heeft tot midden jaren 70 bestaan, en is mede door de sloop van de boesemsingel, waar nog wel wat klantjes vandaan kwamen, opgehouden te bestaan.
De winkel van Jan en Cor (Noordhoek)
Jan en Cor van Hemert, broer en zus kregen het winkeltje uit de nalatenschap van hun ouders in 1932, de inboedel en winkel werden niet verkocht, zij besloten samen de winkel te gaan runnen, getrouwd of verkering hadden ze geen van beiden, dus hoefden ze geen verantwoording af te leggen aan een partner. Het was een drukke winkel, de klandizie kwam voornamelijk van de Hogendijk en de boesemsingel, men leverde ook aan alle bedrijven die daar in de buurt zaten, menig werkman moest als hij naar huis kwam daar zijn zuivelproducten halen.
Eieren kregen ze niet aangesleept, men had zelf de nodige kippen, die legden er genoeg, maar wat wil je, vroeger had je allemaal grote gezinnen met 7 of 8 kinderen, die hadden aan zo'n 30 a 40 eieren per week maar net genoeg, en als je dan de Hogendijk en boesem tot klant hebt, gaat het lekker hard, men at vroeger bijna niet anders, bij een warme maaltijd at je ze, want het was goedkoper dan vlees, op je brood kreeg je ze, en het was nog lekker ook.
In het snijden van kaas was jan een meester, kwam je om een kilo kaas, kreeg je ook een kilo, en niet zo als het tegenwoordig gaat, het is een onsje meer mag dat? De winkel had een ideale ligging om zuivel te verkopen, men had nooit zon in de winkel, het was er altijd lekker koel, je kwam er gewoon altijd graag, en het waren natuurlijk 2 gezellige mensen, die graag een praatje maakten, reken maar dat er net zoveel verhalen over de toonbank gingen als zuivel. Met het verdwijnen van de Hogendijk en de boesemsingel, is deze winkel opgehouden te bestaan.
Neeltje Koppelaar
Neeltje Koppelaar werd geboren op 6 oktober 1898, na haar scheiding van Aart Vergeer ging zij in 1925 met haar toen 4 jarig zoontje Jan, in een huisje achter het oude postkantoor in het Bosch 47 wonen, ze moest in haar eigen levensonderhoud voorzien, want uitkeringen waren er in die tijd niet, ze werd schilderes, en wat voor één! in 1933 verhuisde moeder en zoon Jan naar Westeind 137a, waar Neeltje vanuit haar woonhuis schilderijen verkocht, ze lijste ook schilderijen, foto's, prenten en dergelijke in.
zoon Jan had behalve het vriendelijke karakter van zijn moeder ook haar schildersgave geerfd, hij schilderde al voor de 2de wereldoorlog, in die oorlog deed hij dat onder de schuilnaam Verko.
De opening van een eigen kunsthandel aan het Westeind 131 in 1954 was de vervulling van een grote wens van beide, de kunsthandel firma Koppelaar en Vergeer was hiermee een feit. Veel schilderijen werden op bestelling gemaakt, de dijkdoorbraak in 1953, de molens in Kinderdijk, maar ook schilderijen van de boerderijen aan de La Groweg, de latere Parallelweg en vanuit haar achtertuin natuurlijk de Gantel zijn daar prachtige voorbeelden van. het was eind jaren 40 begin jaren 50 traditie, dat als je trouwde een schilderij kocht van het geld dat je die dag van familie en vrienden in een envelop als huwelijksgeschenk kreeg, Koppelaar en Vergeer was natuurlijk de winkel om dat te doen, zo heeft er in menig Papendrechtse huiskamer wel een schilderij gehangen van Neeltje of Jan.
Jan Vergeer
na het verlaten van de ambachtsschool is Jan bij schildersbedrijf Teun Twigt in het Bosch gaan werken, dit duurde tot 1942, toen werd hij in het kader van de arbeitseinsatz, als jongeman gedwongen te werk gesteld in nazi Duitsland en kwam in Berlijn terecht, na de tweede wereldoorlog begon hij bij schildersbedrijf Sterk in Zwijndrecht, voor die werkgever heeft hij de huizen in de Beatrixstraat op het Eiland geschilderd. Zoals boven te lezen is startte hij in 1954 de kunsthandel Koppelaar en Vergeer samen met zijn moeder, nadat Jan zijn vakbekwaamheidspapieren en het middenstandsdiploma had gehaald, begon hij op 1 november 1957 zijn eigen bedrijf op het Westeind 137a, J Vergeer schilders en behangbedrijf was een feit.
De opening van een eigen kunsthandel aan het Westeind 131 in 1954 was de vervulling van een grote wens van beide, de kunsthandel firma Koppelaar en Vergeer was hiermee een feit. Veel schilderijen werden op bestelling gemaakt, de dijkdoorbraak in 1953, de molens in Kinderdijk, maar ook schilderijen van de boerderijen aan de La Groweg, de latere Parallelweg en vanuit haar achtertuin natuurlijk de Gantel zijn daar prachtige voorbeelden van. het was eind jaren 40 begin jaren 50 traditie, dat als je trouwde een schilderij kocht van het geld dat je die dag van familie en vrienden in een envelop als huwelijksgeschenk kreeg, Koppelaar en Vergeer was natuurlijk de winkel om dat te doen, zo heeft er in menig Papendrechtse huiskamer wel een schilderij gehangen van Neeltje of Jan.
Bijna 50 jaar slager
Jo Kraal neemt in 1934, op 22 jarige leeftijd de winkel van slager blok aan het Westeind 112 over, vleeshouwerij en spekslagerij jo kraal was hiermee een feit, hij was hiermee 1 van de jongste zelfstandig werkende slagers van Nederland, het was al een prestatie als je op die leeftijd leerling slager was.
hij heeft de winkel tot 1980 draaiende gehouden samen met zijn vrouw en dochter Adrie, adverteren was voor jo overbodig, hij verkocht kwaliteit, dus de klanten kwamen vanzelf wel, de slagerij stond bekend om zijn zelfgemaakte rookworst, zijn andere zelfgemaakte producten zoals zure zult, rookspek, hammen en rollades mochten er ook zijn, zij werden gefabriceerd in de kelderruimte van het pand, waar de nodige rookkasten stonden, de hammen hingen in haken aan het plafond, een pekelbad voor het spek was aanwezig. Na de sluiting in 1980 is het pand verbouwd tot woonhuis.
